اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم
دلم برای خودم تنگ می شود آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم
نشد جواب بگیرم سلام هایم را
هر آنچه شیفته از پی شدن بودم
چگونه شرح دهم عمق خستگی ها را؟
اشاره ای کنم انگار کوهکن بودم
اصلا نمیدونم از چی و کجا بگم... بنویسم!
از اتفاقای دور تر ... از دکتر معزی ... از تولدم... از قصه ی نسبتا پر اتفاق دکتر احمدی... از دعواها و بحث ها و بزرگترین حماقت زندگیم برای اینکه به همه ثابت کنم کسی نمیتونه به من زور بگه... از کلاس و درس و دانشگاه که فردا اخرین روزیه که تو دوره ی ارشد میرم سر کلاس و هفته پیش با بچه ها جشن گرفتیم... از همکلاسی های اهل حال دانشگاه و فرحزاد و دریاچه... از قهر و آشتی های هنوز کودکانه و پر از محبت (کاش آشتی هاش بیشتر بود!) ... از قصه ی جدایی ای که من بهت زده فقط گوش دادم... از تنهایی و خواب و خاطره و سکووووووووووووووووت
خواستم بگم این مدت که ماهی یک بار به روز میشدم و پست میذاشتم درگیر کار و درس بودم... دیدم بهانه بیخودیه که اگر واقعا اینطور بود که الان ده روز مونده به امتحانا هزارتا کار سرم نریخته بود! پس باید اعتراف کنم تنبل بودم... خیلی... یا شایدم ساکت موندم... خیلی خیلی!
راستش فکر می کردم هیچوقت نمیری، آخه تو صمیمی ترین دوست من بودی، فکر می کردم تا ابد وقت دارم واسه حرف زدن باهات، واسه همین شروع کرده بودم از "الف" برات گفتن، چه می دونستم حوصلت سر میره و صبر نمی کنی واسه "یای" قصه هام ... اگه می دونستم رج میزدم حرفامو ، یا تند و تند می گفتمشون ... شایدم اصلا هیچی نمی گفتم و فقط نگات می کردم ، اونوقت شاید بعد از این که وسط آسمون و هوا، ولم کردی و رفتی ، یاد نگاهام می فتادی و با خودت می گفتی ، انگار یه چیزی می خواست بهم بگهاااا ... بعد شاید یه کورسوی امیدی می موند برای برگشتن و شنیدن حرفهایی که زل زل ریخته بودم تو چشات ...
سلام خانم. خوب به سلامتی کلاست هم تموم شد.
زود یا دیر میگذره. ولش کن همه چیو بیخیال همه چی. برو حال زندگی رو بکن. غذاهای خوشمزه بخور واسه خودت آهنگای قشنگ بذار.
مراقب خودت باش گلم.
سلام خانووووووم
بازم بهم سر میزنی
بچشم!
مرسی که وسط این همه گرفتاری
انشاله هفته دیگه میبینمت مریم گلی؟