یه شروع تازه ...

پیش از این وبلاگ؛ دو تا وبلاگ دیگه هم داشتم که اولی به دلیل نا معلومی ساخته شد و به دلیل نامعلومی هم بهش سر نزدم تا کلا بلاگفا حذفش کرد!!! 

دومی را وقتی ساختم که داشتم خفه می شدم از حرف نزدن  من عادت به نوشتن دارم و بیشتر حرف هامو هم می نویسم برای کاغذهای بی زبونی که چاره ی جز تحمل من ندارند(!) تا بلکه یه روزی توسط کسی یا کسانی خونده بشن! 

اما اون روزا حتی نمی خواستم حرفامو روی کاغذ هم بنویسم دیگه دوست نداشتم اینطوری ادامه بدم. دلم می خواست کسی اونا رو بخونه... مستاصل شده بودم... از نوشتن برای اینده ی نامعلوم خسته بودم! 

اما وقتی نتونی به کسی بگی که بیاد و حرفات رو بخونه انگار که هیچی عوض نشده! 

تو اون وبلاگ هر چی تو دلم بود را می نوشتم؛ اما هیچ کس اونا رو نمی خوند! 

تصمیم گرفتم فضایی داشته باشم که بتونم به همه معرفیش کنم؛ هرچند مجبور باشم خودمو سانسور کنم. 

به نظرم راه دیگه ای نبود! 

من اخلاق بد زیاد دارم؛ یکی از بدترین هاش اینه که نمی تونم منظورم را مستقیم بگم؛ حرف های من یا با سکوت معنی میشن یا با کنایه و شعر! 

در هر حال؛ این یه شروع تازه است...